Rozdział 6 Rozstrzyganie spornych strzałów
§ 43. 1. Jeżeli dwóch lub więcej myśliwych strzelało do tej samej sztuki zwierzyny, w wyniku czego zwierzyna padła, strzelający uzgadniają między sobą, który z nich ją ustrzelił.
2. W przypadku braku porozumienia, któremu z nich należy przyznać strzeloną śrutem zwierzynę drobną – prowadzący polowanie może rozstrzygnąć spór stosując następujące kryteria:
1) po kolejnych strzałach – decydujący jest strzał, który unieruchomił zwierzynę;
2) po jednoczesnych strzałach – decydujący jest strzał oddany z bliższej odległości, a w razie równych odległości – strzał oddany w lewą stronę;
3) w razie dostrzelenia przez innego myśliwego zranionego ptaka należy on do myśliwego, który go zranił.
§ 44.1. Jeżeli zainteresowani myśliwi nie mogą porozumieć się, któremu z nich przyznać należy zwierzynę strzeloną kulą, każdy z nich wyznacza spośród myśliwych uczestniczących w polowaniu po jednym arbitrze, a ci z kolei wybierają super arbitra.
2. Zespół arbitrów wydaje decyzję stosując następujące kryteria:
1) po 2 lub więcej kolejnych celnych strzałach kulowych – decydujący jest pierwszy strzał unieruchamiający zwierzynę lub uznany za śmiertelny;
2) po jednoczesnych strzałach – decyduje strzał uznany za śmiertelny;
3) po jednoczesnych strzałach uznanych za śmiertelne decyduje strzał dany z bliższej odległości, a w razie równych odległości – strzał dany w lewą stronę.
§ 45.1. Rozstrzygnięcie sporu o strzeloną zwierzynę powinno nastąpić zaraz po podniesieniu sztuki spornej i zgłoszeniu o tym prowadzącemu polowanie.
2. Niezgłoszenie przez zainteresowanego myśliwego prowadzącemu polowanie swych roszczeń do spornej zwierzyny zaraz po podniesieniu sztuki spornej, pozbawia go prawa do ubiegania się o jej przyznanie.
§ 46. Decyzje prowadzącego polowanie albo zespołu arbitrów w sprawie spornych strzałów są ostateczne i powinny być podane do wiadomości wszystkim myśliwym biorącym udział w polowaniu.