DANIEL
Zaleca się preferowanie intensywnego gospodarowania populacjami daniela w niezbyt dużych kompleksach leśnych, w których tylko nielicznie występuje jeleń i to szczególnie o słabej jakości osobniczej. Dotyczy to przede wszystkim Wielkopolski, Kujaw, Pomorza i Opolszczyzny.
Daniele występują w naszych łowiskach przeważnie w izolowanych populacjach. Celowe zatem byłoby utworzenie zwartego zasięgu ich występowania w określonych rejonach poprzez przeprowadzenie odpowiednich introdukcji. Działania te poprzedzone winny być każdorazowo oceną jakości środowiska. Ważny jest również fakt, że nie stwierdzono dotychczas sugerowanego często konfliktu (dysoperacji) między jeleniem i danielem na terenach ich występowania w dużych kompleksach leśnych. Należy jednak unikać introdukcji danieli do dużych kompleksów leśnych, gdzie jeleń szlachetny ma dobre warunki do funkcjonowania populacji i jest tam trwałym elementem istniejącej fauny.
Struktura płci
Powinna docelowo w populacjach ustabilizowanych wynosić 1:1,5 na korzyść łań. Większy udział łań dotyczyć może tylko niewielkich populacji (lub raczej ugrupowań osobników) introdukowanych, gdzie celem jest uzyskanie możliwie szybkiego wzrostu liczebności. W takich przypadkach struktura pozyskania może odbiegać od ramowych zasad gospodarowania populacjami daniela.
Zagęszczenie
W korzystnych warunkach środowiskowych zagęszczenie może wynosić około 30 –
35 osobników na 1000 ha powierzchni leśnej obwodu.
Przyrost zrealizowany we właściwie funkcjonujących populacjach, powinien
kształtować się na poziomie 25 – 30% stanu wiosennego populacji.
Struktura pozyskania:
a) w grupach płciowo – wiekowych
– byki 30 – 40%
– łanie do 50%
– cielęta 10 – 20%
b) w klasach wieku danieli byków
– I klasa wieku (1-2 poroża; 2-3 roku życia) 30 – 40%
– II klasa wieku (3-6 poroża; 4-7 roku życia) 40 – 50%
– III klasa (7 poroże i dalsze; 8 rok życia i starsze) do 20%
Kryteria oceny prawidłowości odstrzału danieli – byków
| Klasa wieku |
Poroże |
Opis poroża | Ocena |
| I klasa wieku |
1 poroże 2 rok życia |
– guzikarze oraz szpicaki o średniej długości tyk do 12 cm, – szpicaki o średniej długości tyk 12-15 cm, – szpicaki o średniej długości tyk powyżej 15 cm. |
O X |
|
2 poroże |
– szydlarze, słabe łyżkarze o średniej długości obu tyk do …40,0… cm i o średnim spłaszczeniu górnej części obu tyk węższym od ..4,0… cm (ustalonych dla okręgu), – łyżkarze o średniej długości obu tyk od ….41,0… do ….50,0… cm lub o średnim spłaszczeniu górnej części obu tyk od ..4,0…do .. 6,0 ..cm (ustalonych dla okręgu) – mocne łyżkarze o średniej długości obu tyk powyżej ….50,0… cm lub o średnim spłaszczeniu obu tyk powyżej . 6,0.. cm (ustalonych dla okręgu) oraz łopatacze. |
O
XX |
|
| II klasa wieku |
3–6 poroże |
– wszystkie formy poniżej łopatacza oraz łopatacze o głębokich zatokach rozdzielających płaszczyznęłopaty na co najmniej połowie jej długości, a także byki o wyjątkowo krótkich i wąskich łopatach, – byki o łopatach normalnie rozwiniętych, jednak o długości łopat poniżej połowy wysokości tyk – byki o prawidłowych łopatach, których długość wynosi ponad połowę długości tyk |
O X XX |
|
III klasa wieku |
7 poroże i po wyżej 8 rok życia i starsze |
– wszystkie formy poniżej prawidłowo rozwiniętego łopatacza, oraz normalnie rozwinięte łopatacze o masie poroża poniżej …2,30.. kg (ustalonej dlaokręgu) oraz prawidłowo wykonany odstrzał łowny, – mocne, prawidłowo rozwinięte łopatacze o masie poroża powyżej ….2,30… kg (ustalonej dla okręgu) o trofeum niemedalowym pozyskane na odstrzał selekcyjny, – mocne, prawidłowo rozwinięte łopatacze o trofeum medalowym, pozyskane na odstrzał selekcyjny. |
O X XX |
Ustalenia dodatkowe:
1. Za byka łownego uznaje się regularnego łopatacza w 8 roku życia i starszego o prawidłowo ukształtowanych łopatach.
2. Podawana masa poroża jest masą brutto (poroże z czaszką, bez żuchwy).
3. Za selekcyjne uznaje się wszystkie myłkusy i szydlarze w każdej klasie wieku i nie przyznaje się za ich odstrzał punktów niebieskich.
Selekcja łań i cieląt
Pozyskanie łań i cieląt należy prowadzić poprzez odstrzał sztuk o masie tuszy mniejszej niż przeciętna w rejonie hodowlanym łań starych i późno urodzonych cieląt. Jako zasadę należy przyjąć, że strzelając cielę z chmary, należy w pierwszej kolejności wybrać sztukę najsłabszą. Jeżeli istnieje konieczność odstrzału łani i jej cielaka, to jako bezwzględną zasadę należy przyjąć, że w pierwszej kolejności strzelamy cielę a ewentualnie potem łanię – nigdy odwrotnie.