III – Ogólne prawidła strzelania - Koło Łowieckie

Strzelanie przeprowadza się w seriach, których układ i wielkość oraz zasady wartościowania strzałów w punktach określa organizator zawodów, zależnie od ich zakresu i rangi, w regulaminie zawodów.

Do strzelań myśliwskich wolno używać każdego rodzaju broni śrutowej i kulowej, uznanej przez obowiązujące prawo za broń myśliwską. Broń może być wyposażona w celownicze przyrządy optyczne.

W czasie zawodów wolno zmienić broń. W przypadku awarii broni podczas trwania konkurencji, zawodnik może ją wymienić w ciągu 5 minut.

Przy strzelaniu z broni myśliwskiej o lufach gwintowanych wolno używać nabojów myśliwskich o kalibrach i energii dozwolonych przepisami łowieckimi, natomiast przy strzelaniu z broni myśliwskiej gładkolufowej dopuszcza się strzelanie jedynie z amunicji śrutowej.
Przy strzelaniu śrutem wolno używać nabojów z naważką śrutu nieprzekraczającą 36 gramówi śrutem nie grubszym niż 2,5 mm przy strzelaniu do rzutków i nie grubszym niż 3,5 mm przy strzelaniu do makiety zająca

Strzelanie przeprowadza się w grupach sześcioosobowych. W uzasadnionych przypadkach grupa może być mniej lub bardziej liczna. Kolejność strzelania poszczególnych grup, a w grupach – strzelców, odbywa się według losowania lub ustaleń organizatorów

Strzelać wolno tylko po złożeniu się do strzału w postawie stojącej, ze stopami w granicach stanowiska strzeleckiego. Złożenie się do strzału oznacza przyłożenie kolby do ramienia lub tzw. dołka strzeleckiego i skierowanie lufy w stronę celu. Strzelec podczas strzelania dubletu, nie ma obowiązku przerywania składu celem ponownego złożenia się do strzału. Strzelanie odbywa się z wolnej ręki, z tym zastrzeżeniem, że do makiety rogacza i lisa można używać podpórki w postaci słupka stałego i pastorału. Podpórka może służyć wyłącznie do podparcia dłoni podtrzymującej broń.

Przed złożeniem się do strzału na stanowisku strzeleckim obowiązuje postawa gotowości, przy której strzelec trzyma broń oburącz, skierowaną wylotami luf w kierunku strzelania i w taki sposób, aby stopka osady broni znajdowała się na wysokości biodra.

Na osi myśliwskiej oraz przy strzelaniu do makiet zająca i dzika uruchomienie celów odbywa się po przyjęciu przez strzelca postawy gotowości. Strzelec powinien wyraźnie skłonem broni lub sylwetki zaznaczyć swoją gotowość do strzału.

Przed rozpoczęciem strzelania składanie się z broni niezaładowanej jest dozwolone jedynie na stanowiskach strzeleckich, wyłącznie pod nadzorem sędziego.

Podczas strzelań składanie się z broni przed ukazaniem się celu jest niedozwolone.
Oddanie strzału przed ukazaniem się celu zaliczane jako chybienie, w przypadku konkurencji śrutowych zawodnik nie ma prawa oddać drugiego strzału.

Przy strzelaniu śrutem wolno oddać do każdego celu (przy rzutkach również do dubletu) nie więcej niż dwa strzały. Przy strzale do dubletów ocenia się wynik strzału bez względu na kolejność trafienia. Przy strzelaniu kulami wolno oddać nie więcej niż pięć strzałów do jednej makiety, przy czym do ruchomej makiety dzika oddaje się 10 strzałów – po jednym strzale w czasie każdego przebiegu.

Strzał uznaje się za celny (skuteczny), jeśli w jego wyniku rzutek zostanie rozbity (rzutek uznaje się za rozbity, jeżeli sędziowie stwierdzą wyraźny odłamek), makieta zająca uwidoczni trafienie albo pocisk pozostawi przestrzelinę w granicach pierścieni na makiecie. Za pierścień trafiony uznaje się pierścień, do którego jest, co najmniej styczna przestrzelina o średnicy pocisku, odpowiedniej do kalibru broni użytej do strzelania.

W przypadku stwierdzenia w makiecie rogacza, lisa lub dzika więcej niż pięciu przestrzelin, należy każdorazowo doprowadzić do pięciu przestrzelin, odejmując najlepsze trafienia.

Nie oddanie strzału do ukazującego się celu z powodu: nie załadowania broni, nie odbezpieczenia broni, nie napięcia mechanizmów zamkowych lub innych niesprawności technicznych, traktuje się i zalicza, jako chybienie.

Wszelkie niewypały, wynikłe z wady amunicji zarówno kulowej jak i śrutowej, należy powtarzać. W przypadku dubletu powtarza się cały dublet.
Za niewypał uznaje się nabój, którego ładunek śrutowy lub pocisk nie opuścił lufy mimo prawidłowego i wyraźnego zbicia spłonki.
W przypadku niewypału, zawodnik nie może otwierać komór nabojowych broni, a jedynie ją zabezpiecza i trzymając lufami w kierunku celu zgłasza sędziemu niewypał. Otwarcie broni przez zawodnika powoduje nieuwzględnienie niewypału i zaliczenie chybienia.

Na zawodniku spoczywa odpowiedzialność za punktualne stawienie się na stanowisku strzeleckim. Zawodnik, który nie stawi się w wyznaczonym czasie może dołączyć do grupy i od tego momentu strzelać i zdobywać punkty. Opuszczone stanowiska nie są punktowane. W uzasadnionych przypadkach, o dopuszczeniu do strzelania opuszczonej konkurencji lub jej części decyduje sędzia główny w wyznaczonym przez niego czasie.

Za rozpoczęcie strzelania na konkurencjach kulowych oraz śrutowych uznaje się podanie przez prowadzącego komendy „rozpoczynamy strzelanie”, natomiast zakończenie strzelania sygnalizuje komenda „koniec strzelania”.

W obrębie osi strzeleckiej obowiązuje zakaz palenia oraz używania telefonów komórkowych.

Każdy zawodnik podczas strzelania zobowiązany jest do używania ochronników słuchu, a przy konkurencjach śrutowych dodatkowo ochronników oczu i głowy.